საქართველოს U21 ნაკრები ევროპის ახალგაზრდულ ჩემპიონატს მეოთხედფინალურ ეტაპზე დაემშვიდობა. ჩვენ ამ მნიშვნელოვანი ტურნირის თანამასპინძლები ვართ და სწორედ მასპინძლის სტატუსის გამო გვერგო მონაწილეობის შესაძლებლობა, რაც ისტორიაში პირველად მოხდა. ეს ისტორიული შესაძლებლობა დებიუტანტებმა შესაბამისად გამოვიყენეთ და ძალიან ძლიერი ჯგუფიდან (პორტუგალია, ნიდერლანდები, ბელგია) პირველი ადგილით გავედით, მერე კი ისრაელის ნაკრებს გადავეყარეთ და 120-წუთიანი ბრძოლის შემდეგ პენალტების სერიაში დავმარცხდით.
საქართველო V ისრაელი 0-0 (პენალტების სერია 3-4)
სამწუხაროა, რომ მეოთხედფინალური მატჩის იმ გარემოებამ დაგვამარცხა, რომელიც დიდწილად იღბალზეა დამოკიდებული, თუმცა ისიც უნდა ითქვას, რომ საფეხბურთო ფორტუნა მთელი ტურნირის განმავლობაში ჩვენს მხარეს იყოს. ასეც ხდება ხოლმე, ასეთია ფეხბურთი.
ჯგუფური ეტაპის ბოლო შეხვედრისგან (საქართველო V ნიდერლანდები 1-1) განსხვავებით, რამაზ სვანაძემ მხოლოდ ერთი ცვლილება განახორციელა ძირითად შემადგენლობაში: ლუკა გაგნიძე ნახევარდაცვის ცენტრში ნოდარ ლომინაძის ნაცვლად.
მეკარე: მამარდაშვილი
დაცვა: გოჩოლეიშვილი – საზონოვი – გელაშვილი – კალანდაძე – აზაროვი
ნახევარდაცვა: დავითაშვილი – მექვაბიშვილი – გაგნიძე – წიტაიშვილი
თავდასხმა: გაგუა
ჯგუფური ეტაპის სამივე შეხვედრაში საქართველოს U21 ნაკრები აუტსაიდერად მოიაზრებოდა და წინასწარვე შეგვეძლო იმის თქმა, რომ რამაზ სვანაძე გუნდს მეორე ნომრად ათამაშებდა. სხვა მოლოდინები და განწყობები არსებობდა ისრაელის U21 ნაკრებთან მატჩის წინ – ბუკმეიკერების აზრით, ჩვენ მივიჩნეოდით ფავორიტად, მნიშვნელოვანი იყო გულშემატკივრის ფაქტორიც, თანაც ისრაელმა ჩეხეთთან უმძიმეს შეხვედრაში მხოლოდ ბოლო წუთებზე მოიპოვა მეოთხედფინალის საგზური და ფიზიკურად თუ ფსიქოლოგიურად უფრო დაღლილებიც უნდა ყოფილიყვნენ
უშუალოდ თამაში გარდამავალი უპირატესობით წარიმართა. ლამის ტრადიციად გვექცა ცუდად დაწყება, ისრაელმა თავიდანვე აქტიურად შემოგვიტია, რამდენიმე რეალური მომენტიც შეექმნათ, თუმცა უშეცდომო იყო გიორგი მამარდაშვილი (ალბათ, ჩვენი მხრიდან მატჩის საუკეთესო ფეხბურთელი).
ერთ-ერთი უსიამოვნო და, ვინ იცის, გადამწყვეტი მომენტი პირველი ტაიმის მიწურულს მოხდა, როცა საქართველოს U21 ნაკრების დაცვის გამორჩეულ ცენტრალურ რგოლს, ივა გელაშვილს ცხვირი გაუტყდა, მის ნაცვლად მეორე ტაიმის სტარტზევე საბა ხვადაგიანი ჩაერთო, რომელიც იქამდე მარცხენა მცველის პოზიციაზე იდგა ხოლმე, თუმცა ამჯერად დაცვის სამეულში ჩადგომა მოუწია.
მეორე ტაიმში შევძელით თამაშის გათანაბრება, რამდენჯერმე სახიფათოდაც შევუტიეთ, მწვავე იყო ზურიკო დავითაშვილი, გიორგი გოჩოლეიშვილი და ირაკლი აზაროვი – ჩვენი ფლანგელები, თუმცა ნაკლები დახმარება მოდიოდა ცენტრალური ზონიდან, ჩაწოდებებს შედეგი არ მოჰქონდა და შუა გამჭოლი პასებიც ადვილად იჭრებოდა. 70-ე წუთზე თითქოს მოულოდნელად შეიცვალა გიორგი წიტაიშვილი, თუმცა როგორც მწვრთნელმა შემდგომ განმარტა, მთელი ტურნირის განმავლობაში ფეხბურთელს ფიზიკური პრობლემები ჰქონდა. ერთადერთი რეალური მომენტი შეექმნა გიორგი გაგუას, როცა შეცვლაზე შემოსული გიორგი მოისწრაფიშვილის დაბალ ჩაწოდებას ფეხი უხერხულად დაახვედრა და ბურთიც დიდი მანძილით ასცდა კარს. ყველა სხვა შემთხვევაში ჩვენ უფრო ნახევრად მომენტები გვქონდა, ისრაელის შეტევებს კი მცველები და მამარდა (5 სეივი) უმკლავდებოდნენ.
საბოლოოდ, პენალტების სერიამდე მივედით და დაიწყო ნერვების ომი. ვიცით, რომ გიორგი მამარდაშვილი თავისი სათამაშო უნარებით მსოფლიოში გამორჩეული ახალგაზრდა მეკარეა, თუმცა მისი მთავარი ძალა პენალტების მოგერიება ნამდვილად არაა; მეორე მხრივ, ისრაელის გოლკიპერი, დანიელ პერეცი (ჯგუფური ეტაპის შეხვედრაში, გერმანიის U21 ნაკრებთან თამაშში 2 პენალტი მოიგერია) სწორედ ამ მხრივაა გამორჩეული.
პენალტების სერია:
🟩 1-0 აზაროვი
🟩 1-1 კოენი
🟩 2-1 დავითაშვილი
🟩 2-2 განდელმანი
🟥 2-2 გაგუა
🟩 2-3 ხალაილი
🟩 3-3 მოისწრაფიშვილი
🟩 3-4 გლუხი
🟥 3-4 ხვადაგიანი
მატჩის MVP სწორედ დანიელ პერეცი გახდა და ასე მძიმე და დასანან ბრძოლაში დავმარცხდით – დასრულდა 2-კვირიანი ზღაპარი, რომელიც რამაზ სვანაძემ და მისმა შეგირდებმა ქართველ ფეხბურთის გულშემატკივრებს აჩუქეს. აქვე, შეხვედრის შემდეგ საინტერესო რამ თქვა ზურიკომ, რომ ჩვენ კი არა, თქვენ მოგვიწყვეთ ეს ზღაპარიო:
44 338 – ეს ის რიცხვია, რომელიც ევროპის ახალგაზრდული ჩემპიონატების ისტორიაში სტადიონზე მაყურებლის დასწრების ახალ რეკორდს აფიქსირებს.
რა თქმა უნდა, ეს მხოლოდ დასაწყისია და, როგორც U21 ნაკრების მთავარმა მწვრთნელმა, რამაზ სვანაძემ თქვა, ამ ბიჭების იმედი მომავალშიც უნდა გვქონდეს.
ავტორი: გიორგი ყორღანაშვილი