საქართველოს U21 ნაკრებმა ევროზე ასპარეზობა დაასრულა
საქართველოს ახალგაზრდულმა ნაკრებმა სლოვაკეთში გამართულ ევროპის U21 ჩემპიონატზე ასპარეზობა დაასრულა – რამაზ სვანაძის გაწვრთნილი გუნდი საკვალიფიკაციო ჯგუფის დაძლევის შემდეგ მოხვდა კონტინენტის პირველობაზე, რაც ისტორიული შედეგი იყო. მართალია, ჩვენ ორი წლის წინაც ვითამაშეთ ფინალურ ეტაპზე, თუმცა მაშინ ტურნირის მასპინძლობის გამო მოგვენიჭა ამის უფლება, ამჯერად კი სრული გზა გავიარეთ, სრული გამოცდილება მივიღეთ და კიდევ ერთხელ დავამტკიცეთ, რომ ქართული ფეხბურთი ევროპული ოჯახის წევრია და განვითარება გრძელდება.
საქართველოს U21 ნაკრებს რთული ჯგუფი შეხვდა: პორტუგალია, საფრანგეთი და პოლონეთი – ორი ძალიან ძლიერი მეტოქე, თუმცა ტურნირი შესანიშნავად დავიწყეთ და პირველ შეხვედრაში პოლონელების დამარცხება დაძაბულ ბრძოლაში (2-1) მოვახერხეთ; მეორე შეხვედრა შედარებით სუსტად დავიწყეთ, ფრანგები, ფაქტობრივად, მთელი შეხვედრის განმავლობაში ფლობდნენ სათამაშო უპირატესობას, ერთი ბურთით გვიგებდნენ კიდეც, თუმცა მეორე ტაიმის მეორე ნახევარში ახალი ძალებით გავაგრძელეთ ბრძოლა და თამაშის ჩვენ სასიკეთოდ შემობრუნებაც მოვახერხეთ. ბოლოს კი ტრავმებმა და ნერვიულობამ მნიშვნელოვნად იჩინა თავი და საბოლოოდ 2-3 დავმარცხდით; ბოლო შეხვედრის წინ პორტუგალიასთან მხოლოდ გამარჯვება გვჭირდებოდა, მაგრამ მატჩის დაწყებიდან 3 წუთში ძალიან არ გაგვიმართლა და 10 კაცით დავრჩით მოედანზე, შედეგად, უძლიერესმა პორტუგალიამ 0-4 ანგარიშით დაგვამარცხა.
სამ შეხვედრაში ოთხი გოლი გავიტანეთ, რვა გავუშვით, სამ ქულას მოვუყარეთ თავი, ჯგუფში მესამე ადგილი დავიკავეთ და თავაწეულებმა დავტოვეთ სლოვაკეთი – და რაც ყველაზე მთავარია, დავაგროვეთ დიდი გამოცდილება, რომელიც აუცილებლად აისახება შედეგებში როგორც ინდივიდუალურად ფეხბურთელებისთვის, ისე – ახალგაზრდული თუ ეროვნული ნაკრებისთვის.
გადამწყვეტი მნიშვნელობის აღმოჩნდა ტურნირის წინ უნიჭიერესი ქართველი მცველების, ლუკა ლაცაბიძისა და საბა გოგლიჩიძის ტრავმები; ასევე ტურნირამდე ცოტა ხნით ადრე გამოგვაკლდა ნახევარმცველი ნიკოლოზ უგრეხელიძე. რამაზ სვანაძეს დანაკლისის გათვალისწინებით, შემუშავებული სათამაშო ტაქტიკის გადაწყობა მოუწია. მძიმე ტრავმიდან ახალდაბრუნებული საბა საზონოვი კი (რომელსაც საქართველოში გამართული ევროს მსგავსად, ამჯერადაც შესანიშნავი ტურნირი ჰქონდა და ამჯერადაც მოახერხა თავური დარტყმით გოლის გატანა) განსაკუთრებულად დაიტვირთა და საფრანგეთთან მატჩის ბოლოს ძველი ტრავმა კინაღამ გაუმიზეზდა.
გამორჩეულად კარგი მატჩები ჰქონდა გუნდის კაპიტანს, საბა ხვადაგიანს, რომელიც ამ ფორმაციის ნაკრების ნამდვილ თილისმად იქცა და მწვრთნელთან ერთად გაიარა ძალიან გრძელი გზა; მოლოდინები გაამართლა თანამედროვე ფეხბურთისთვის სრულიად შესაბამისი მონაცემების მქონე ნახევარმცველმა – ნოდარ ლომინაძემ, რომელმაც პოლონეთს ლამაზი გოლიც გაიტანა და კიდევ ერთხელ დაგვარწმუნა, რომ ის ეროვნული ნაკრების ნახევარდაცვაშიც იპოვის თავის ადგილს, თანაც მაღალი, ჭკვიანი გოლის ალღოს მქონე საყრდენები ქართული ფეხბურთისთვის იშვიათობაა და ახალ, ძალიან საინტერესო შესაძლებლობებს იძლევა. უნდა ვახსენოთ ირაკლი აზაროვიც, რომელიც მალე აუცილებლად დაბრუნდება ვილი სანიოლის გუნდში კიდევ უფრო ძლიერი და გამოცდილი; უნდა ვთქვათ ისიც, რომ, ზოგადად, ახალგაზრდული ნაკრებების წარმატება პირდაპირი გზით უკავშირდება ეროვნულ ნაკრებს, ავსებს, აძლიერებს და ავითარებს საერთო პროცესს, შესაბამისად, რაც უფრო მეტ საერთაშორისო ტურნირზე ვიასპარეზებთ სხვადასხვა ასაკობრივ დონეზე, მით მეტი არჩევანი გაჩნდება თითოეულ პოზიციაზე, რაც ჯამში ქმნის სისტემურობას.
სისტემური ფეხბურთის შესანიშნავი მცოდნეა რამაზ სვანაძე, რომლის გუნდიც ყოველთვის თამაშობს სწორ და გამართულ ფეხბურთს – თითოეულ დეტალში, გადაადგილებასა და კოორდინაციაში იგრძნობა მწვრთნელის დიდი შრომა, რასაც მოაქვს კიდეც შედეგი: ორი წლის წინ სიკვდილის ჯგუფში პირველი ადგილით გავედით მეოთხედფინალში, წელს კი საკვალიფიკაციოს დაძლევით მოვხვდით ჯგუფში, სადაც ვითამაშეთ ფეხბურთი, ვიბრძოლეთ ბოლომდე, დავაგროვეთ გამოცდილება, გავიზარდეთ და ვაგრძელებთ წინ სვლას! საუკეთესო წინ არის!