მოახლოვდა ევროპის ახალგაზრდული ჩემპიონატი და საქართველოს U21 ნაკრების მთავარმა მწვრთნელმა, რამაზ სვანაძემ გამოაცხადა ის საბოლოო 23 ფეხბურთელი, რომელიც ამ ისტორიულ ტურნირზე იასპარეზებს. ტურნირი ისტორიულია რამდენიმე გარემოების გათვალისწინებით: ერთი ის, რომ პირველად ვიღებთ მონაწილეობას ამ დონის ჩემპიონატში და ამასთანავე, პირველად ვართ მასპინძლებიც.
ვიცით, რომ რთული ჯგუფი შეგვხვდა, სამი ევროპული საფეხბურთო გრანდი (პორტუგალია; ბელგია; ნიდერლანდები) და რთული კალენდარი:
საქართველო V პორტუგალია [21 ივნისი, 20:00]
საქართველო V ბელგია [24 ივნისი, 20:00]
საქართველო V ნიდერლანდები [27 ივნისი, 20:00]
თამაში ყოველ მესამე დღეს – ასეთია მოცემულობა, ასეთ დროს სასიცოცხლო მნიშვნელობა აქვს შემადგენლობის სიღრმეს, ბევრი სანდო და გამოცდილი მოთამაშის ყოლას გუნდში. თავდაპირველ, ანუ გაფართოებულ შემადგენლობაში სულ 35 მოთამაშე მოხვდა, მათგან კი 23 ფეხბურთელი შეირჩა. ვიცით ისიც, რომ ევროპის ახალგაზრდული ჩემპიონატის დაწყებამდე სანაკრებო პაუზაა და ქვეყნების ეროვნულ ნაკრებებს უწევთ თამაში. საქართველოს ეროვნულ ნაკრებს ორივე თამაში გასვლაზე აქვს:
კვიპროსი V საქართველო [17 ივნისი, 22:45]
შოტლანდია V საქართველო [20 ივნისი, 22:45]
ვილი სანიოლმაც და რამაზ სვანაძემაც დაადასტურეს, რომ ეროვნულ ნაკრებში გამოძახებული მოთამაშები შოტლანდიასთან გამართული შეხვედრის შემდეგ გადაერთვებიან ახალგაზრდულ ნაკრებზე. ფიზიკურად შეუძლებელი იქნება პირველივე შეხვედრაში პორტუგალიის წინააღმდეგ ჩართვა, ამიტომ მათი ახალგაზრდული ევროპის ჩემპიონატი დაიწყება 24 ივნისს ბელგიის წინააღმდეგ მატჩით.
ოთხი ფეხბურთელი ეროვნულიდან
ეროვნული ნაკრებიდან ახალგაზრდულს სრულფასოვნად 4 ფეხბურთელი დაეხმარება: წიტაიშვილი, სიგუა, მექვაბიშვილი და საზონოვი. ოთხივე მათგანი, ფაქტობრივად, თითოეულ სათამაშო რგოლში იძლევა ექსტრა ძალას. განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია ანზორ მექვაბიშვილის როლი. ის წლებია, რაც ამ გუნდის წევრია და ნახევარდაცვის საყრდენ და ცენტრალურ ზონაში კლუბურ დონეზე თანაგუნდელ მოისწრაფიშვილთან ერთად ქმნის სხვაობას. იმის გათვალისწინებით, რომ ბოლო რამდენიმე ამხანაგურ შეხვედრაში მთავარი პრობლემა მომენტების რეალიზება იყო, გიორგი წიტაიშვილის გამოცდილება და ფლანგის ათვისების გამორჩეული უნარი იმედისმომცემ პერპექტივას აჩენს შეტევაში. სიგუას ნახევარდაცვასა და თავდასხმას შორის შუამავლის როლის მორგება გამოარჩევს, რამაზ სვანაძის სტილიდან გამომდინარე, ისიც მნიშვნელოვანი ფიგურა შეიძლება იყოს, თუნდაც როტაციაში. საზონოვი კი იმ ფიზიკური კონდიციების ცენტრალური მცველია, დაცვაში პოზიციურად საიმედოდ დგომა და სტანდარტულებზე შეტევის დახმარება რომ გამოუვა.
ოთხივე ფეხბურთელი შეკრების დაწყების დღიდან გუნდთან ერთადაა, რაც მათი შეთამაშების ხელშესახებ შესაძლებლობას აჩენს და ოთხივე ფეხბურთელი გუნდის ორგანულ ნაწილად შეიძლება იქცეს.
ორი წელიწადნახევარი
რამაზ სვანაძე ახალგაზრდულ ნაკრებს 2020 წლიდან ხელმძღვანელობს, მას დიდ ტურნირამდე მოსამზადებელი 3 წელი ჰქონდა. მოსამზადებელი პერიოდის ნახევარზე, ანუ პირველ წელიწადნახევარზე უნდა ითქვას, რომ იყო წარმატებული: 5-მატჩიანი წაუგებელი სერია, მათ შორის 4 მოგება და 1 ფრე და რაც ყველაზე მთავარია – გამარჯვება ინგლისის U21 ნაკრებთან (3-2). დაიწყო მოსამზადებელი პერიოდის მეორე ნახევარი კი ნაკლებად წარმატებული გამოდგა: 5-მატჩიანი მოუგებელი სერია, ბევრი გამოუყენებელი მომენტი, ცოტა გატანილი გოლი, მარცხი პორტუგალიის U21 წლამდე ნაკრებთან (4-1). რა შეიცვალა დროის ამ მონაკვეთებს შორის? რატომაა ამდენად კონტრასტული შედეგები მოსამზადებელ პერიოდებს შორის? აქვს კი რაიმე კონკრეტული მიზეზი ამას?
პირველი წელიწადნახევრიდან მეორე წელიწადნახევრამდე ახალგაზრდული ნაკრებიდან ეროვნულ ნაკრებში გამოძახებული მოთამაშეების რაოდენობა ლამის გაორმაგდა. გუნდმა რამდენჯერმე მკვეთრი და სტიქიური როტაცია განიცადა, ასევე რამდენჯერმე შეიცვალა ბირთვი.
მაგალითად, გიორგი გოჩოლეიშვილი წარმატებული მონაკვეთის ერთ-ერთი მთავარი შემოქმედია, გვახსოვს ხსენებულ ინგლისის U21 ნაკრებთან მისი ბრწყინვალე დრიბლინგი და ბრწყინვალე გოლიც. ის სრულიად თანამედროვე მარჯვენა მცველია, ყველა სტანდარტის დაცვით, სისწრაფით, ფიზიკითა და ჭკუით. დონეცკის შახტარიც ამიტომ დაინტერესდა მისით და ვილი სანიოლმაც ამიტომ უხმო მას ეროვნულ ნაკრებში. ევროპის ახალგაზრდული ჩემპიონატის დაწყებამდე 1 წლით ადრე გოჩოლეიშვილი მთლიანად გადაერთო ვილი სანიოლის სისტემაში და მოიაზრება კიდეც ერთ-ერთ ძირითად ფიგურად ამ სისტემის. ერთი მხრივ, ყველაფერი თავის ადგილზეა, ასაკობრივიდან ძირითად გუნდში კარგი შევსებაა, მეორე მხრივ, ისტორიული ტურნირის წინ გუნდის ერთ-ერთი ლიდერი გუნდთან ერთად სრულფასოვნად ვეღარაა.
იგივე ამბავია გიორგი მამარდაშვილზეც – ისიც ინგლისთან ისტორიული გამარჯვებისა და იმ წარმატებული მონაკვეთის ერთ-ერთი მთავარი ფიგურა იყო, დღეს კი ეროვნული გუნდის ძირითად მეკარედ გვეფიქრება. ბრწყინვალე სეზონი ჰქონდა ლა ლიგაშიც, ვალენსია დატოვა ესპანეთის უმაღლეს დივიზიონში. მოკლედ, მასზე ბევრი არაფრის თქმაა საჭირო, მამარდაშვილის გარეშე ვალენსია თუ საქართველოს U21 ნაკრები რომ უფრო სუსტია, ეს ფაქტია.
კვარა და ჟორჟი
ვახსენეთ მამარდა და გოჩოლეიშვილი, არ გვიხსენებია სერბეთის ჩემპიონი და თასის მფლობელი, ირაკლი აზაროვი, რომელიც გოჩოლეიშვილის მსგავსად, აბსოლუტურად ყველა სათამაშო უნარით სრულიად თანამედროვე მარცხენა მცველია. ამ ყველაფრის გარდა, კიდევ რაღაცაა სათქმელი:
არსებობდა იმის ალბათობა, რომ საქართველოს ახალგაზრდული ნაკრების შეტევის წინა ხაზში ერთდროულად ეთამაშათ სერია ა-ს საუკეთესო და ჩემპიონთა ლიგის საუკეთესო ახალგაზრდა ფეხბურთელს – ხვიჩა კვარაცხელიას; ლიგა 2-ის ბომბარდირსა და საუკეთესო ფეხბურთელს – ჟორჟ მიქაუტაძეს; ბორდოს ერთ-ერთი ლიდერს – ზურიკო დავითაშვილს. ეს ის მოცემულობაა, რომელზეც რამდენიმე წლის წინ ვერც კი ვიოცნებებდით და ეს ის სამი ფეხბურთელია, რომლებიც მიუხედავად შეუთამაშებლობისა, მიუხედავად რამაზ სვანაძესთან იქამდელი კომუნიკაციის არარსებობისა, აუცილებლად გამოადგებოდა ამ ტურნირში გუნდს.
ისე მოხდა, რომ ხვიჩა კვარაცხელიამ და ჟორჟ მიქაუტაძემ (დიდი ალბათობით, ორივე სამწვრთნელო შტაბთან კონსულტაციის შემდეგ) სოციალური ქსელით ამცნეს გულშემატკივრებს, რომ მძიმე და დატვირთული სეზონისა და სანაკრებო მატჩების მერე ასეთი დონის ტურნირზე ასპარეზობას ვერ მოახერხებდნენ.
შესაბამისად, შოტლანდიასთან გამართული მატჩის შემდეგ ახალგაზრდულ გუნდს შემოუერთდებიან ზურიკო დავითაშვილი, ირაკლი აზაროვი, გიორგი მამარდაშვილი და ლუკა გაგნიძე.
თერთმეტი
რა თქმა უნდა, ყველაზე უკეთ იცის რამაზ სვანაძემ, რა და როგორ აჯობებს, ყველაზე უკეთ თვითონ იგრძნობს და დაინახავს, ვინ როგორ ფორმაში იქნება და ვინ სად გამოდგება ყველაზე მეტად – ეს ის ტრადიციული შესავალია, რომელიც სავარაუდო თერთმეტეულის შედგენამდე უნდა დაიწეროს. ახლა კი თამამად შეგვიძლია, ვეცადოთ და დავალაგოთ ის საუკეთესო თერთმეტი ფეხბურთელი, რომელიც წინასწარი ფორმით, განწყობითა და მოლოდინებით საუკეთესო შემადგენლობად გვესახება:
ტაქტიკა: 4-3-3
მეკარე: გიორგი მამარდაშვილი
დაცვა: გიორგი გოჩოლეიშვილი, საბა ხვადაგიანი, საბა საზონოვი, ირაკლი აზაროვი
ნახევარდაცვა: ანზორ მექვაბიშვილი, გიორგი მოისწრაფიშვილი, ლუკა გაგნიძე
თავდასხმა: გიორგი გულიაშვილი, გიორგი გაგუა, ზურიკო დავითაშვილი
როტაცია: პირველ რიგში, უნდა ვახსენოთ გიორგი წიტაიშვილი – რომელიც უდიდესი ალბათობით ძირითადი შემადგენლობის წევრიც კი იქნება და ითამაშებს არაერთ პოზიციაზე. მისი ნომინამურად გამწესება რომელიმე კონკრეტულ არეალში მცდარი ვარაუდი იქნებოდა, რადგან თანადროულად რამდენიმე პოზიციის ათვისება შეუძლია და შემადგენლობის სამივე რგოლში, მათ შორის ორივე ფლანგის მცველად თამაშის გამოცდილებაც უმაგრებს ზურგს; შოთა ნონიკაშვილი, გაბრიელ სიგუა და ნიკა გაგნიძე – ეს ის სამი ნახევარმცველია, რომელიც ნახევარდაცვის ნებისმიერ სივრცეს ამოავსებს და სრულფასოვნად შეცვლის; ორი დინამოელი მცველი, სანდრო კალანდაძე და გიორგი მაისურაძე – დაცვის ხაზის მნიშვნელოვანი დაზღვევაა. და ასევეა ყველა სხვა ფეხბურთელი.
არცერთი ფეხბურთელია 23 კაცში ტყუილად და არც რთი მათგანი იყო გაფართოებულ შემადგენლობაში ტყუილად. როგორც რამაზ სვანაძემ თქვა, ეს გამოძახება მათი შრომის დაფასება და შემჩნევაა – მომავლის მოტივაციაა. ამ ტურნირით არ მთავრდება, არამედ იწყება ახალი ისტორია.
ჩვენ, როგორც გულშემატკივარმა, ერთი ის უნდა ვქნათ, რომ ამ სამ შეხვედრაში ყოველ ჯერზე გავავსოთ სტადიონი და თანამასპინძლის უპირატესობა პრაქტიკაში გამოვხატოთ.
ავტორი: გიორგი ყორღანაშვილი