საქართველოს ბანკი - საქართველოს ეროვნული საფეხბურთო ნაკრების მთავარი სპონსორი.
თამამად შეგვიძლია იმის თქმა, რომ რიცხვი 26 ქართული საფეხბურთო მეხსიერების მთავარ სიმბოლოდ იქცა – გვახსოვს ჯერ კიდევ 13 წლის წინ, 2011 წლის 26 მარტი, როცა ლევან კობიაშვილის გოლით უძლიერესი ხორვატიის ნაკრები დავამარცხეთ და ჩვენი ისტორიის ერთ-ერთი დიდი გამარჯვება მოვიპოვეთ; 13 წლის შემდეგ, 2024 წლის 26 მარტი, როცა ერთა ლიგის ფინალში პენალტების სერიის ბოლო პენალტით დავამარცხეთ საბერძნეთი და პირველად გავედით ევროპის ჩემპიონატის ფინალურ ეტაპზე; და ბოლოს, იმავე წლის 26 ივნისი – დღე, როცა ჯგუფში პირველი გამარჯვება მოვიპოვეთ, დებიუტანტებმა პირწმინდად დავამარცხეთ 2016 წლის ევროპის ჩემპიონი პორტუგალია და, რაც ყველაზე მთავარია, გავედით ევროპის ჩემპიონატის მერვედფინალში:
საქართველო VS პორტუგალია 2-0
გოლები: კვარაცხელია 1-0 [2 წთ.], მიქაუტაძე 2-0 [57 პენ.]
საქართველოს ეროვნულმა ნაკრებმა ევროპის ჩემპიონატის ჯგუფური ეტაპის ბოლო და გადამწყვეტ მატჩში პორტუგალია ორბურთიანი სხვაობით დაამარცხა და მერვედფინალში გავიდა – რაც უფრო ხშირად ვიმეორებთ ამ ფაქტს, მით უფრო დაუჯერებელი და ზღაპრულია, თუმცა თამაშის მიმდინარეობისას არ არსებობდა წამი, როცა სცენარი რაიმე სხვისკენ მიგვექანებოდა, როცა ჩვენი ნაკრების მთავარი მწვრთნელის, ვილი სანიოლის და მისი ასისტენტების ჩანაფიქრები და განზრახვები არ მუშაობდა – უამრავჯერ ნაცადი და გამოცდილი 5-3-2 განლაგება, სამი მაღალი ცენტრალური მცველი, ლატერალების წინ და უკან აქტიური მოქმედება, ჩაბეტონებული და თამამი ნახევარდაცვა და წინ მეტი კრეატივი და თავისუფლება:
მეკარე: მამარდაშვილი;
დაცვა: დვალი, ლოჩოშვილი, კაშია, გველესიანი, კაკაბაძე;
ნახევარდაცვა: კიტეიშვილი, ქოჩორაშვილი, ჩაკვეტაძე;
თავდასხმა: კვარაცხელია, მიქაუტაძე.
თურქეთთან და ჩეხეთთან წინა ორი მატჩისგან სრულიად განსხვავებულად დაიწყო ეს შეხვედრა და უკვე მეორე წუთზევე მოვახერხეთ დაწინაურება – ჟორჟ მიქაუტაძემ საფირმო ჩასაფრება გამოიყენა პორტუგალიელ მცველებს შორის და პასი ჩაჭრა, მერე კარგადაც იარა და საუკეთესო დროის შერჩევით უპასა ხვიჩა კვარაცხელიას, რომელმაც შესანიშნავი საშემსრულებლო ოსტატობა კიდევ ერთხელ გამოავლინა და პორტუგალიელ მეკარე დიეგო კოშტას მარჯვენა დაბალ კუთხეში შეუსრულა 1-0!
აიღე საგულშემატკივრო ბარათი
სწრაფი გოლის მერე მოსალოდნელი იყო პორტუგალიელების საგრძნობი გააქტიურება და დაწოლა ჩვენს კარზე, უამრავი მცდელობაც ჰქონდათ, თუმცა საქართველოს ეროვნული ნაკრების 3-მცველიანი ხაზი გველესიანი – კაშია – დვალი იდგა ისე ძლიერად, როგორც არასდროს! ნახევარდაცვის საყრდენი დუო ქოჩორაშვილი – კიტეიშვილი მძიმე პრესინგიდან ამოდიოდა ისე, როგორც არასდროს! კარგად ჩანდა ჩვენი ათიანის, გიორგი ჩაკვეტაძის როლიც როგორც დაცვით, ისე შეტევით ფაზაშიც. პირველი 45 წუთისა და, ფაქტობრივად, მთელი თამაშის განმავლობაში გაუვალი იყო ოთარ კაკაბაძე, რომელმაც არცერთ ეპიზოდში უბრალოდ არ გაახარა პორტუგალიელი ვინგერები: არც კონსეისაო და არც ნეტო! ცხადია, მომენტები მაინც იქმნებოდა, ძალიან სახიფათო იყო ჩაწოდებები რონალდოზე და საჯარიმოს გარედან დარტყმები, თუმცა ცალკე სასაუბრო თემაა გიორგი მამარდაშვილი – წარმოუდგენელი ფსიქიკისა და რეფლექსების მქონე გოლკიპერი, რომელიც არასდროსაა დაბნეული და ყოველთვისაა მოწოდების სიმაღლეზე.
რაც შეეხება თავდასხმას, გასაგები იყო წინასწარ, რომ ვილი სანიოლი იმედს კონტრშეტევებზე ამყარებდა, პირველი გოლიც მეტოქის მცველების შეცდომის ხარჯზე და სწრაფი გადაადგილებით შევაგდეთ, მეორე გოლი კი ძალიან სწრაფ კონტრიერიშს მოყვა, სადაც მარცხენა ფლანგზე საჯარიმოში შეიჭრა ლუკა ლოჩოშვილი, წამის მეასედით დაასწრო მეტოქეს ბურთზე თამაში და პენალტიც წამოიკიდა – კიდევ ერთხელ გადმოგვხედა VAR-ის სისტემამ და თერთმეტმეტრიანი მისი დირექტივით დაინიშნა. გასაკვირი არაა, რომ ბურთთან ჟორჟი მივიდა, რომელსაც ბოლო 7 პენალტი ჰქონდა შეგდებული, თანაც ყველა კარის ჩარჩოს სხვადასხვა ნაწილში. ამჯერად ქვედა მარჯვენა კუთხე აირჩა, მეკარემ კი გამოიცნო, თუმცა დარტყმის სიზუსტისა და ძალის გამო აღება შეუძლებელს უტოლდებოდა 2-0!
2-0 წავიყვანეთ თამაში, პორტუგალია გვიტევდა, ვიდექით შესანიშნავად დაცვაში, მამარდა კვლავ შეუვალი იყო, დროდადრო წინაც გავრბოდით, განსაკუთრებით გავაქტიურდით დასვენებული ზურიკო დავითაშვილისა და გიორგი წიტაიშვილის გამოსვლის მერე. ასე მივედით მატჩის ბოლომდე, ზე თავდაჯერებულობითა და ნული კითხვის ნიშნით.
ჟორჟმა ტურნირზე მესამე გოლი გაიტანა და ჯგუფური ეტაპის შემდეგ ტურნირის უპირობო ბომბარდირად იქცა, პლუს მას ერთი საგოლე გადაცემაც აქვს და უდიდესი ყურადღების ქვეშაა მოქცეული. ყველა უყურებს და გაოცებულია მამარდათიც, რომლის ფასი თამაშიდან თამაშამდე იზრდება. სოციალური ქსელების კომენტარების მცირე გადაკითხვითაც ადვილად ამოიცნობთ გაოცებას, რომ ჩვენი ნახევარდაცვის ლიდერი, გიორგი ქოჩორაშვილი სეგუნდა დივიზიონის ლევანტეში თამაშობს და სულ რაღაც მილიონია მისი ფასი. კვარას შესაძლებლობები ისედაც ყველამ უკვე კარგად იცოდა, თუმცა პორტუგალიასთან მატჩი იყო კიდევ ერთხელ იმ ფაქტის კონსტატაცია, რომ ხვიჩა კვარაცხელია საფეხბურთო ფენომენია. ყველა ის სატრანსფერო ჭორი თუ ამბავი ტურნირის დასრულების მერე უფრო ნათელი გახდება და დარწმუნებულები ვართ, რომ თითოეული ფეხბურთელის საკლუბო კარიერა გახდება უფრო უკეთესი, ვიდრე ის ახლაა. მსგავსი დიდი ტურნირების ერთ-ერთი მთავარი უპირატესობა ხომ ფეხბურთელებისთვის დიდი სასცენო ასპარეზის მიცემაა, განსაკუთრებით ეს დებიუტანტ ნაკრებებს ეხებათ.
საბოლოო ჯამში შესანიშნავი ჯგუფი გამოვიდა ჩვენი F ჯგუფი, ბოლომდე დრამატული და ძალიან დაძაბული – პარალელურ შეხვედრაში თურქეთმა ათკაციანი ჩეხეთი ბოლო წუთზე გატანილი გოლით დაამარცხა (2-1) და ჯგუფში 6 ქულით მეორე ადგილი დაიკავა. პირველზე 6-ქულიანი პორტუგალია გავიდა, ჩვენ კი საუკეთესო მესამე ადგილოსნების ცხრილში მეორეზე გავედით, გაგვასწრო მხოლოდ ნიდერლანდებმა და ასე აღმოვჩნდით ევროს მერვედფინალში – ამჯერადაც ზღაპრულად ჟღერდა და ასე იქნება ბოლომდე, სანამ არ მოვა 30 ივნისი, როცა ფაქტის წინ აღმოვჩნდებით და საქართველოს ჰიმნი პლეი-ოფშიც კი აჟღერდება:
საქართველო V ესპანეთი – 30 ივნისი, 23:00 საათი.
3 დღე გვაქვს, რომ დავისვენოთ, ძალები აღვიდგინოთ და, რაც მთავარია, გავიაზროთ, რა გავაკეთეთ და შევძელით. მნიშვნელოვანია ჯანმრთელობა და ვარჯიში შესაბამისი ინტენსივობით, რაც ყველაზე კარგად ჩვენმა სამედიცინო და სამწვრთნელო სტაფმა იცის. ფიზიკურად და მორალურად ურთულესია სამ დღეში ერთხელ, ფაქტობრივად, ფინალის თამაში, თუმცა ეს გამოცდილება არსად არ იკარგება, პირიქით, გვაძლიერებს და გვიკვალავს გზას წინ, რადგან საუკეთესო წინ არის!
ავტორი: გიორგი ყორღანაშვილი