ქართული ფეხბურთისთვის ბევრი ასპექტით მნიშვნელოვანი წელი გამოვიდა 2023. პირველ რიგში, იმის თქმა შეიძლება, რომ სწორედ წლევანდელი სეზონი გამოდგა გარდამტეხი ევროპულ საფეხბურთო რუკაზე საქართველოს დაბრუნების პროცესში.
ამის გამომწვევი ერთ-ერთი მთავარი ფაქტორი იყო ევროპის ახალგაზრდული ჩემპიონატი, რომელიც ისტორიაში პირველად საქართველოში გაიმართა და ერთდროულად სამ ქალაქში, ქუთაისში, ბათუმსა და თბილისში საუკეთესო ევროპელი ახალგაზრდები მართავდნენ შეხვედრებს. ჩვენ, როგორც მასპინძლები, ავტომატურად ვმონაწილეობდით ამ შესანიშნავი ტურნირის ფინალურ ეტაპზე (ეს ფაქტიც ისტორიაში პირველად მოხდა) და ძალიან ღირსეულად წარმოვაჩინეთ საკუთარი თავი, როგორც ინდივიდუალურ, ისე გუნდურ დონეზე. საქართველოს U21 ნაკრებმა ურთულეს ჯგუფში, ბელგიის, ნიდერლანდებისა და პორტუგალიის ახალგაზრდული ნაკრებების გვერდით, ერთპიროვნული პირველი ადგილი დაიკავა – დაამარცხა პორტუგალია და ფრე ითამაშა ნიდერლანდებისა და ბელგიის წინააღმდეგ. იმავე ჩემპიონატზე ბორის პაიჭაძის სახელობის სტადიონმა ჯგუფური ეტაპის მეორე ტურში მაყურებელთა დასწრებით ტურნირის ყველა დროის რეკორდი დაამყარა, მესამე ტურში კი საკუთარი რეკორდი გააუმჯობესა და მთელი სტადიონი გადაავსო.
ისტორიულ ახალგაზრდულ ევროპის ჩემპიონატზე სულ 4 შეხვედრიდან 1 მოვიგეთ, 2 ფრედ დავასრულეთ, გადამწყვეტ შეხვედრაში, ისრაელის ახალგაზრდულ ნაკრებთან ძალიან დასანანად პენალტების სერიაში დავმარცხდით; გავიტანეთ 5 და გავუშვით 3 გოლი. ბრწყინვალე ტურნირის შემდეგ, ჩვენი ცენტრალური დაცვის ორი უმნიშვნელოვანესი ფეხბურთელი – საბა საზონოვი და ივა გელაშვილი იტალიურ საფეხბურთო კულტურას შეუერთდნენ. საქართველოს U21 ნაკრებიდან კიდევ არაერთ ფეხბურთელს აკვირდებიან და დარწმუნებით შეიძლება იმის თქმა, რომ რამაზ სვანაძის გუნდიდან ძალიან ბევრ ქართველ ფეხბურთელს ექნება დიდი ფეხბურთის თამაშის შესაძლებლობა.
აიღე საგულშემატკივრო ბარათი
რაც შეეხება ეროვნულ ნაკრებს, ვილი სანიოლის გაწვრთნილმა გუნდმა 2023 წელს ევროპის საკვალიფიკაციო ეტაპზე იასპარეზა – მძიმე ჯგუფი შეგვხვდა (ესპანეთი, ნორვეგია, შოტლანდია, კვიპროსი), მართალია, ტურნირი იმედისმომცემად დავიწყეთ და ჯერ ნორვეგიასთან გავიყავით ქულები, შემდეგ კი კვიპროსი დავამარცხეთ, თუმცა თამაშიდან თამაშამდე მცირე რეგრესი იგრძნობოდა, ყველაზე მძიმე პერიოდი კი გუნდს სექტემბრის სანაკრებო შეკრებაზე დაუდგა. გვახსოვს ისტორიული სხვაობით მარცხი ესპანეთთან, მძიმე თამაში გასვლაზე ნორვეგიასთან, თუმცა გვახსოვს მომდევნო შეკრებაც, ისტორიული შედეგით გამარჯვება ამხანაგურ შეხვედრაში და გამოსწორებული ხასიათი გუნდშიც და გულშემატკივარშიც. სამწუხაროდ, მიუხედავად აშკარად ნაკრების ახალი სიცოცხლისა, ჯგუფში ბოლოსწინა ადგილი დავიკავეთ – 8 შეხვედრიდან ორში გავიმარჯვეთ, ორი ფრეც და 4 წაგება; გავიტანეთ 12 და გავუშვით 18 გოლი. აქაც უნდა ვახსენოთ ხვიჩა კვარაცხელია, რომელსაც ნაკრებში 22 წლის ასაკში 15 გოლი მოუგროვდა და ყველა დროის ბომბარდირებში უკვე მესამე ადგილს იკავებს. აქვე ვთქვათ ისიც, რომ გიორგი მიქაუტაძემ მონღოლეთთან ამხანაგურ შეხვედრაში ნაკრების ისტორიაში პირველი პოკერი შეასრულა და ისიც გამოჩნდა ყველა დროის ბომბარდირების მოკლე სიაში.
წლის ბოლოს, ნოემბრის თვეში გამართული მატჩების შემდეგ გავიგეთ ისიც, რომ საქართველოს U17 და U19 ევროპის ჩემპიონატის საკვალიფიკაციო ეტაპიდან ელიტ რაუნდში ითამაშებენ. რამაზ სვანაძის ახალი ფორმაციის U21 ნაკრები კი ამ დროისთვის ევროპის საკვალიფიკაციო ეტაპის 6-გუნდიან ჯგუფში მეორე მყარ მეორე ადგილს იკავებს და აგრძელებს ბრძოლას დიდი ფორუმის ფინალურ ეტაპზე ზედიზედ მეორედ მოსახვედრად.
ეროვნული ნაკრების მომავალი მნიშვნელოვანი დღეები კი ყველამ ვიცით, რომ გაზაფხულზე, ერთა ლიგის ტურნირზე მოპოვებული დამატებითი შანსის მოსვლით დადგება. ამ ისტორიულ პლეი-ოფში, ნახევარფინალურ მატჩში ჩვენი მეტოქე ლუქსემბურგის ეროვნული ნაკრები იქნება. ჩვენ შორის გამარჯვებული კი საბერძნეთისა და ყაზახეთის ნაკრებებს შორის გამარჯვებულს შეხვდება. ამ პლეი-ოფის შემთხვევაშიც ძალიან გაგვიმართლა და კენჭისყრით გადაწყდა ის, რომ ნახევარფინალური და ფინალური მატჩები თბილისში, ბორის პაიჭაძის სახელობის სტადიონზე გაიმართება. ვიცით, რომ ჩვენი ნაკრები ორი სხვადასხვა გუნდია, როცა თამაშობს გასვლაზე და თამაშობს შინ – ყველა ის ნერვიული და არასაფეხბურთო ფაქტორი, რაც ამ მნიშვნელობის მატჩებს ახლავს თან, ერთიანად გადაიწონება გავსებული ბორის პაიჭაძის სახელობის სტადიონის ფონზე.
ძალიან სასიამოვნოა, როცა საფეხბურთო წელს აჯამებ და მიუხედავად შესარჩევი ეტაპის დასრულებისა, წინ კიდევ არის შანსი, თანაც ძალიან რეალური. პლუს ამას, სამი ასაკობრივი ნაკრები, ეროვნული ნაკრების პარალელურად, აგრძელებს ბრძოლას ევროპის ჩემპიონატზე მოხვედრისთვის.
ავტორი: გიორგი ყორღანაშვილი