ევროპის ჩემპიონატის შესარჩევ ეტაპზე საქართველოს ეროვნულმა ნაკრებმა თემურ ქეცბაიას გაწვრთნილი კვიპროსის ნაკრები დაამარცხა – თბილისში, მიხეილ მესხის სახელობის სტადიონზე გამართულ შეხვედრაში ჩვენმა გუნდმა მეტოქეს 4 უპასუხო გოლი გაუტანა და დამაჯერებელი უპირატესობით მიიყვანა თამაში ბოლომდე.
ვიცით, რომ კვიპროსთან დაპირისპირებას არ ჰქონდა სატურნირო დატვირთვა, რადგან აღარ არსებობს არანაირი შანსი ევრო 2024-ის A ჯგუფიდან გასვლის, თუმცა მატჩს სხვა დამატებითი მნიშვნელობა ჰქონდა, რომელიც სამომავლო გამარჯვებების წინაპირობა შეიძლება აღმოჩნდეს. წინა მძიმე სანაკრებო შეკრებისა და რთული პერიოდის შემდეგ, აუცილებელი იყო რაღაც პოზიტივი, ახალი სუნთქვა, როგორც მინიმუმ, ხასიათის გამოსწორება – დავიწყეთ ტაილანდთან ამხანაგური შეხვედრით (8-0) და 90 წუთში ერთდროულად რამდენიმე სარეკორდო ნიშნულიც დავაფიქსირეთ; ხასიათი კვიპროსთან ოფიციალურ შეხვედრაშიც გამოგვყვა და ვილი სანიოლის გუნდმა ამჯერადაც უხვგოლიანი და გამორჩეული შეხვედრა ჩაატარა.
ვილიმ ამჯერად 3-4-2-1 ტაქტიკა შეარჩია: მამარდაშვილი – კვერკველია, კაშია, ლოჩოშვილი – მამუჩაშვილი, ქოჩორაშვილი, კიტეიშვილი, აზაროვი – ჩაკვეტაძე, კვარაცხელია – ზივზივაძე.
აიღე საგულშემატკივრო ბარათი
ტაილანდთან შემადგენლობისგან განსხვავებით, გიორგი მიქაუტაძის ნაცვლად (რომელმაც საქართველოს ნაკრების 33-წლიანი საფეხბურთო ისტორიაში პირველი პოკერი გაიტანა), ბუდუ დადგა გამოკვეთილ ფორვარდად, ოდნავ უკნიდან ეხმარებოდნენ ხვიჩა და ჩაკვე. პირველი ტაიმი შედარებით მძიმე გამოდგა, მართალია, შევქმენით რამდენიმე სახიფათო მომენტი და გოლის გატანა შეგვეძლო, თუმცა იმავეს თქმა შეიძლება მეტოქეზეც, რამდენჯერმე მამარდამ გვიხსნა გაშვებული გოლისგან.
ლამის ტრადიციად გვექცა განსხვავებული ტაიმების თამაში – მეორე 45 წუთი სულ სხვა სურათი მივიღეთ, რაზეც უდიდესი გავლენა მოახდინა ჩვენ მიერ გატანილმა სწრაფმა გოლმა. ტაიმის დაწყებიდან ერთ წუთში (46 წთ.) ოთარ კიტეიშვილმა საჯარიმოს გარედან დაამატა ხვიჩას დარტყმულს და მეკარისგან მარცხენა დაბალ კუთხეში ჩააბზრიალა ბურთი.
პირველი გოლიდან 12 წუთში (58 წთ.) ხვიჩამაც შეაგდო თავისი გოლი ჩაკვეტაძის ძალიან გამოზომილი ე.წ. შეცურებული პასით – როგორც იქნა, ვნახეთ გოლი საქართველოს თანამედროვე საფეხბურთო ცხოვრების ორი მთავარი ტალანტის უშუალო და შეთანხმებული მონაწილეობით. ვინ იცის, ეს გოლი რაღაც ახლის დასაწყისია და მომავალი შეტევითი ბირთვისა და ტაქტიკის პირველადი გამოვლინებაა.
მეორე გოლის შემდეგ თამაში კიდევ უფრო გაიხსნა, კვიპროსელებს, ფაქტობრივად, რეალური მომენტი აღარც ჰქონიათ და დაიწყო შეცვლებიც – სწორედ შეცვლაზე შემოსულმა ლევან შენგელიამ გაიტანა ჩვენი მესამე თამაშის ბოლოსკენ (82 წთ.), შენგელია საინტერესო მოთამაშეა, მას აქამდეც უთამაშია ნაკრებში, გვახსოვს მისი კარიერის სტარტი და გამორჩეული პერიოდი დინამი თბილისის შემადგენლობაში. ნაკრებში ალბათ ყველაზე დიდი კონკურენცია ვინგებზეა, უამრავი ვარიაციისა და ვერსიის შექმნა შეუძლია ვილის, ამის ფუფუნება ნამდვილად გვაქვს და შენგელიას ნაკრებში აქტიური დაბრუნებით გაზრდილი კონკურენცია მხოლოდ და მხოლოდ ჯანსაღ პროგრესს მოგვცემს.
სულ ბოლოს (95 წთ.) ისეც არ გამოვიდოდა, წინა შეხვედრის საუკეთესო მეგოლესა და აწ უკვე ნაკრების ისტორიაში პოკერით შესულ გიორგი მიქაუტაძესაც რომ არ გაეტანა – მეტოქის საჯარიმოში არეულობას 11-მეტრიანი მოჰყვა, რომელიც ძალიან დამაჯერებლად გაიტანა ჟორჟმა და მატჩის საბოლოო შედეგიც დააფიქსირა 4-0.
ოქტომბრის შეკრება ნამდვილად დაგვამახსოვრდება განსაკუთრებით სექტემბერში გამართული მძიმე თამაშების ფონზე – გავიტანეთ 12 გოლი და გავუშვით 0, დავამყარეთ რეკორდები და 4-ბურთიანი უპირატესობით დავამარცხეთ ჩვენი ნაკრების ყოფილი მწვრთნელის, თემურ ქეცბაიას მიერ გაწვრთნილი კვიპროსის ნაკრები. ბევრი სტატისტიკა და ამბავი შემოგვრჩა ამ 4-დღიან მონაკვეთში და, რაც ყველაზე მთავარია, შემოგვრჩა დადებითი განწყობა და კარგი ხასიათი. მოდის უფრო რთული თამაშები, უფრო მძიმე კალენდარი და რეალური საგამოცდო პერიოდი, როცა თვალსაჩინოდ დავინახავთ, რა ეტაპზე ვართ, როგორი მზაობა და შესაძლებლობები გვაქვს ერთა ლიგის ნახევარფინალის წინ:
საქართველო V შოტლანდია – 16 ნოემბერი
ესპანეთი V საქართველო – 19 ნოემბერი
კარგი მოგონებებიდან ერთი თვის თავზე შევხვდებით ორ ძალიან ძლიერ ნაკრებს, რომელთაც პირველ შეხვედრებში დაგვამარცხეს – ესეც დამატებითი გარემოებაა, სხვა მოტივაციაა, როცა შესაძლებლობების დამტკიცების რეალური დრო და სივრცე გაჩნდება. ტრადიციულად, ჩვენი გუნდის გვერდით უნდა იყოს გულშემატკივარი, შოტლანდიასთან აუცილებლად გაივსოს ქვეყნის მთავარი სპორტული არენა. გულშემატკივარიც წელგამართული და აბსოლუტურად მომზადებული უნდა შეხვდეს გაზაფხულს, როცა დაიწყება ერთა ლიგის ნახევაფინალი, დიდი იმედი გვაქვს, მიყვება ფინალიც და მერე კი ყველაფერი შეიძლება მოხდეს.
ავტორი: გიორგი ყორღანაშვილი