თანამედროვე ქართული ფეხბურთის უდავოდ ერთ-ერთი მთავარი ფიგურა უდიდესი საფეხბურთო ნიჭით დაჯილდოებული გიორგი მამარდაშვილია. 2021 წლის ივნისში, როდესაც თბილისის ლოკომოტივიდან ესპანურ ვალენსიაში გადავიდა ეს ახალგაზრდა და ბევრისთვის უცნობი ქართველი მეკარე, არა მარტო მისი ტალანტის გაბრწყინებისა და უფრო მეტად დაფასების შეუქცევადი პროცესი დაიწყო, არამედ ნავსიც გატყდა და გზა გაეხსნა სხვა მრავალ ნიჭიერ ქართველ ფეხბურთელებს საერთაშორისო ასპარეზზე.
მამარდას ტრანსფერი სრულიად მოულოდნელად განხორციელდა – ზღაპარს ჰგავდა; ამბის კიდევ უფრო ზღაპრული გაგრძელება იყო მისი დროდადრო ძირითად შემადგენლობაში ადგილის დამკვიდრებაც. დღეს, ფაქტობრივად, წარმოუდგენელია ვალენსია გიორგის გარეშე – გუნდის საერთო სახის ერთ-ერთი განუყოფელი ნაწილია, რაც იმარცვლება როგორც სტატისტიკურად დათვლილ წარმატებაში, ისე მის ქცევაში, კომუნიკაციაში, გულშემატკივრის დამოკიდებულებაში. ერთია რიცხვები, მშრალად შენახული კარი, სეივები, ზუსტი პასები და მეორეა ადგილობრივების განწყობა – ორივე კომპონენტი მამარდას კარიერის სასიკეთოდ მიუთითებს.
გიორგი მამარდაშვილის წარმატების დიდი წილი მოდის მისი გამორჩეული შრომისმოყვარეობიდან და ხასიათიდან – მიუხედავად მცირე ასაკისა, კარიერის ყველა ეტაპზე ის იყო და არის ერთნაირად მოტივირებული:
„ყველაზე რთული პერიოდი იყო ვალენსიაში გადმოსვლის პირველი ეტაპი, როცა 4 თვის განმავლობაში, ფაქტობრივად, არ მიწევდა თამაში; დროდადრო მომეცა შესაძლებლობები, ავთამაშდი და მერე ამ რთულ პერიოდებთან გამკლავებაც ვისწავლე – დღეს უკვე საკმარისი გამოცდილება მაქვს, რომ ნებისმიერ სირთულეს გავუმკლავდე.”
ვალენსიას ძირითადი შემადგენლობის გოლკიპერი ბუნებრივია, რომ საქართველოს ეროვნული ნაკრების პირველ მეკარედაც განიხილება, მიუხედავად იმისა, რომ ვილი სანიოლის გუნდში თითოეულ პოზიციაზე მაღალი კონკურენციაა:
„ეროვნულ ნაკრებში პირველად რომ დამიძახეს, 19 წლის ვიყავი და აქ დამხვდა საქართველოს ეროვნული ნაკრების ისტორიაში ერთ-ერთი საუკეთესო (თუ საუკეთესო არა) მეკარე – გიორგი ლორია, რომელიც თითოეულ ეტაპზე ძალიან დამეხმარა და ძალიან დავმეგობრდით კიდეც. კარგი მენტორობა გამიწია.“
გიორგის რთული პერიოდები ჰქონდა როგორც საკლუბო, ისე სანაკრებო დონეზე:
„მაინცდამაინც კარგი დებიუტი ვერ გამომივიდა ნაკრებში ამხანაგურ შეხვედრაში ბულგარეთის წინააღმდეგ (4-1), თუმცა ჩემი შემდეგი სანაკრებო თამაში იყო ნორვეგიასთან, უკვე ოფიციალური, რომელიც ბათუმში გაიმართა (1-1) – ამ მატჩში გაკეთებულ სეივს გამოვარჩევ ჩემი სანაკრებო კარიერიდან ჯერჯერობით.“
ბათუმში ნორვეგიის წინააღმდეგ მოპოვებულ ქულაში უდიდესი წვლილი შეიტანა მამარდამ – რამდენიმე ურთულესი ბურთი მოიგერია. ეს იყო პირველი სანაკრებო მატჩი, როდესაც ქართველმა გულშემატკივარმა საკუთარი თვალით იხილა გიორგის შესაძლებლობები უშუალოდ ნაკრების მაისურით.
„ესპანეთში თამაში საოცარი გამოცდილება და ემოციაა – როცა ვალენსიას ქომაგები ჩემს სახელსა და გვარს უმღერიან, ეს პირადად ჩემთვის ძალიან დიდი მოტივაცია და სიამოვნებაა. ურთულესი მეტოქე, რომლის წინააღმდეგაც თამაში მომიწია, ალბათ, კარიმ ბენზემა და რობერტ ლევანდოვსკი არიან. ჩემი საყვარელი და მისაბაძი მეკარე კი ბავშვობიდან მანუელ ნოიერი იყო (შემდეგ ჯანლუიჯი ბუფონი და შემდეგ ედვინ ვან დერ სარი).“
სახელები, რომლებსაც მამარდა ახსენებს, უმაღლესი კლასის საფეხბურთო სივრცის ლეგენდები არიან – ასეთია გიორგის ახლანდელი თამასა და თანაც ყველაფერი წინ არის.
არ გადის სატრანსფერო ფანჯარა ისე, რომ მინიმუმ ერთი ჭორი და ხმა მაინც არ გავრცელდეს საქართველოს ეროვნული ნაკრების მეკარის რომელიმე გრანდში გადასვლასთან დაკავშირებით. 30 მილიონი – ესაა მამარდას ამჟამინდელი ფასი, თუმცა როგორც თავად ამბობს, მისთვის ამ ფასს არ აქვს არანაირი მნიშვნელობა; მნიშვნელოვანია მხოლოდ ის, თუ როგორ თამაშობს ფეხბურთს, სხვა დანარჩენი ჯანსაღი პროცესის გამოძახილია.
ბევრი სპორტული და საფეხბურთო უნარის გამოა მისაბაძი გიორგი მამარდაშვილი ახალგაზრდა ქართველი სპორტსმენებისთვის, თუმცა მთავარი, რაც ცხადად გამოარჩევს მას, საქმის მიმართ აბსოლუტური სიყვარული და აბსოლუტური კონცენტრაციაა – ამის საუკეთესო მაგალითი კი მის მიერ ესპანეთის თასის ფინალის შემდეგ გაკეთებული კომენტარია:
„იმდენად მინდოდა თამაში და თამაშისგან სიამოვნების მიღება, რომ არცერთი წამით არ მინერვიულია.“