მარიამ ჯანუაშვილი სატელევიზიო გადაცემა „წიგნების თაროს“ მეცხრე და მეათე სტუდენტური სეზონების მონაწილე, კავკასიის უნივერსიტეტის ჰუმანიტარულ და სოციალურ მეცნიერებათა სკოლის სტუდენტია.
წიგნი, რომლის კითხვისას პირველად გავიფიქრე, რომ თურმე კითხვა სასიამოვნო ყოფილა
გუგული ტოგონიძის „ბრეცი-კუკნეს და ფოთლაკაბას ზღაპრები“. საოჯახო ბიბლიოთეკაში შემთხვევით აღმოჩენილმა ამ წიგნმა პირველმა მაგრძნობინა ლიტერატურის მაგია.
წიგნი, რომელთან ერთადაც პირველად დამათენდა
კონან დოილის „ბასკერვილების ძაღლი“. კარგად მახსოვს ის მომენტი, როცა შიშისგან გამოძრავებასაც ვერ ვბედავდი, თუმცა კითხვასაც ვერ ვწყდებოდი.
წიგნი, რომლის კითხვის დროსაც ბოლოს ვიტირე
ურსულა ლე გუინის „განპყრობილები“. წელიწადზე მეტხანს ვკითხულობდი, რამაც ფსიქოლოგიურად დამაახლოვა მთავარ პერსონაჟთან.
წიგნი, რომლის ავტორიც ვიქნებოდი
ისევ „განპყრობილები“. ამ რომანში ლე გუინი ყველა იმ თემაზე წერს, რომლითაც ჩემს ყოველდღიურ ცხოვრებაში ხშირად ვინტერესდები და მიფიქრია, რომ თუ დავწერდი, სწორედ ამ თემებზე და სწორედ სამეცნიერო ფანტასტიკის ჟანრის ფორმატში.
სათაური, რომელსაც ჩემს წიგნს დავარქმევდი, უკვე სხვას რომ არ დაესწრო
„დრო უნდა ჩერდებოდეს“
პერსონაჟი, რომელსაც სიამოვნებით ვემეგობრებოდი
რობერტ ჰაინლაინის რომანიდან „უცხო უცხოთა ქვეყანაში“ ვალენტაინ მაიკლ სმიტი, რომელიც მარსზე დაიბადა და მშობლიურ დედამიწას ოცი წლის ასაკში დაუბრუნდა. კითხვის დასრულების შემდეგ ეს პერსონაჟი ხშირად მახსენებდა თავს და საკუთარ თავს ვეკითხებოდი ხოლმე, თუ რა მოსაზრება ექნებოდა მას სხვადასხვა დედამიწური კონცეფციების შესახებ,
წიგნი, რომლის წაკითხვასაც ყველაზე ხშირად ვურჩევ სხვებს
„ნუ მოკლავ ჯაფარას“. ჰარპერ ლის ეს რომანი უსამართლო და კლიშეებგამჯდარ საზოგადოებაზეა, ბავშვური პერსპექტივა კი ის დეტალია, რაც მას განსაკუთრებულს ხდის და სიკეთისა და სამართლიანობის გრძნობას გვიღვივებს. ვფიქრობ, ეს ის რომანია, რომლის წაკითხვის შემდეგაც ნებისმიერი მკითხველი თავს უკეთეს ადამიანად იგრძნობს.
წიგნი, რომელიც დაუმსახურებლად პოპულარული მგონია
რუპი კაურის „რძე და თაფლი“
წიგნი, რომელიც დაუმსახურებლად არაპოპულარული მგონია
ჯორჯ ორუელის „ლონდონისა და პარიზის ფსკერზე“. ეს ნახევრადავტობიოგრაფიული დოკუმენტური პროზაა, რომელშიც ავტორი სიღარიბესთან დაკავშირებით საკუთარ გამოცდილებასა და შეხედულებებს გადმოგვცემს. ორუელის მიერ აღწერილი შრომასთან დაკავშირებული პრობლემები დღემდე აქტუალურია, ხოლო მისი მოსაზრებების წაკითხვა თანამედროვე ადამიანებისთვის აუცილებლად მიმაჩნია.
წიგნი, რომლის წაკითხვასაც დიდი ხანია ვაპირებ და საშველი ვერ დავაყენე
ოლდოს ჰაქსლის „კუნძული“. მას შემდეგ, რაც „საოცარი ახალი სამყარო“ წავიკითხე, ავტორის იდეებით ძალიან დავინტერესდი და მაშინვე გადავწყვიტე, რომ „კუნძულიც“ აუცილებლად უნდა წამეკითხა.
წიგნი, რომელსაც ვიცი, რომ ბევრჯერ მივუბრუნდები
ისევ და ისევ „განპყრობილები“. ლე გუინის ეს რომანი სოციალური სამეცნიერო ფანტასტიკის იდეალური ნიმუშია, რომელიც ჩვენი რეალობის სხვადასხვა ასპექტების გაცნობიერების, შესწავლისა და გაანალიზების საშუალებას გვაძლევს, იქნება ეს სოციალური, ეკონომიკური, გეოპოლიტიკური, გენდერული თუ ფილოსოფიური საკითხები.
სიმღერა, რომელიც კონკრეტულ წიგნს მახსენებს
The Velvet Underground-ის „Sunday Morning“ მაგონებს ჰალდორ ლაქსნესის „თევზის კონცერტს“, ამ რომანთან დაკავშირებულ ნათელ და სუფთა გრძნობებს, განცდას იმისა, რომ ყველაფერი წინაა და ყველაფერი კარგად იქნება.
საყვარელი საბავშვო წიგნი, რომელსაც უფროსებიც უნდა კითხულობდნენ
მარჯან სატრაპის „პერსეპოლისი“. ეს ირანელი ავტორის ავტობიოგრაფიული გრაფიკული რომანია, რომელშიც მის ამბოხებებით სავსე ბავშვობასა და ახალგაზრდობას ვეცნობით. მისი კითხვა ემოციებით აღსასვსე თავგადასავალია, რაც ავტორის გულწრფელობის დამსახურებაა.
წიგნი, რომელიც ბევრს უყვარს, მაგრამ მე არ აღვფრთოვანდი
„დიდოსტატის მარჯვენა“
წიგნი, რომლის კითხვაც შუა გზაში მივატოვე
დოსტოევსკის „ეშმაკნი“. მეორე ნაწილის დაწყებისას შევწყვიტე კითხვა. მივუბრუნდები, როცა ამის დრო დადგება.