საქართველოს ახალგაზრდული ნაკრები ევროპის ჩემპიონატზე – ისტორიული მოგზაურობის ახალი თავი

საქართველოს ეროვნული ნაკრების შესახებ ერთ-ერთი დაუფასებელი და, თითქოს, შეუმჩნეველი ფაქტი ის არის, რომ მოთამაშეების მნიშვნელოვანი ნაწილი ბევრი წელია, ერთად მოდის, ერთ სისტემაში  გაიზარდა და ერთმანეთს დიდი ხანია, იცნობს. ამ მხრივ, „დინამოს აკადემიის“ როლი და მნიშვნელობა ძალიან დიდია. ეროვნულ გუნდს 10-ზე მეტი მოთამაშე ჰყავს, რომლებიც სწორედ ამ აკადემიიდან მოდიან

ეს ამბავი მნიშვნელოვანია იმდენად, რამდენადაც ფეხბურთში საუკეთესო შედეგი და ყველაზე ლაღი თამაში მაშინ მოდის ხოლმე, როცა თაობებს შორის კავშირი არსებობს და მოთამაშე თავისი საფეხბურთო ზრდის დიდ ნაწილს ერთ სისტემაში ატარებს

სწორედ „ლა მასიას“ აკადემია და თაობებს შორის პირდაპირი კონტაქტი განაპირობებს ბარსელონას საფეხბურთო უნიკალურობას

აქედან გამომდინარე, საქართველოს საფეხბურთო ნაკრებისთვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია მისი ახალგაზრდული ნაკრები, განსაკუთრებით კი ის თაობა, ე.წ. 21-წლამდელები, რომლებიც ეროვნული გუნდს იმდენად პირდაპირ უკავშირდებიან, რომ „ხვალინდელი დღე“ უწოდო, უხერხულია კიდეც

არსებობს ემოციური ფაქტორიც. ის დადებითი ენერგეტიკა ეროვნული ნაკრების გარშემო და ქართული საფეხბურთო მენტალობის არსებითი ცვლილება, რასაც ახლა ვხედავთ, მნიშვნელოვნად არის 21-წლამდელთა წინაფორმაციის გუნდისა და საშინაო ევროპის ჩემპიონატის დამსახურება. მაშინ გახსოვთ, თბილისში ევროპის ჩემპიონატს ვუმასპინძლეთ, საქართველომ ურთულესი ჯგუფი გაიარა, ევროპული ფეხბურთის გრანდები დაამარცხა და მთელი ეს პერიოდი საფეხბურთო დღესასწაულად იქცა. ისეთი ამბავი იყო, რომ ახალგაზრდული გუნდის თამაშზე ბილეთს ვერ იშოვიდი

გოლის შეძახილი მთელს ქალაქში ისმოდა. სტადიონს მიღმაც მთელი ქვეყანა ტელევიზორის ეკრანებთან გულშემატკივრობით გაერთიანდა

ეს ემოცია და მუხტი, რაც დღეს ეროვნულ გუნდს აქვს – სავსე ტრიბუნები, გამარჯვების რწმენა, მოედანზე სილაღე – ამ ევროპის ჩემპიონატმაც შექმნა, დიდი ევროპული ფეხბურთის განცდა იყო

ახლაც ევროპის ჩემპიონატი მოდის, სულ რამდენიმე დღეში იწყება. ისევ დიდ გრანდებთან ჭიდაობა გვიწევს და რაც ყველაზე მნიშვნელოვანია, ამ გუნდმა დაიმსახურა, რომ ის ცალკე გვიყვარდეს, დამოუკიდებლად პატივს ვცემდეთ და განსაკუთრებით გვიხაროდეს მისი წარმატება

ეს არ არის მხოლოდ ის გუნდი, რომლის მოთამაშეებმაც ხვალ ხვიჩასთან და მამარდასთან ერთად უნდა ითამაშონ. ეს არის გუნდი თავისი დამოუკიდებელი ისტორიით, ურთულესი შესარჩევი ციკლით, დრამატული პლეიოფით ხორვატიასთან და პენალტების სერიით , რომელიც თავისი ემოციურობით საბერძნეთის მატჩთან ერთად ქართული ფეხბურთის ისტორიის განსაკუთრებული ნაწილია

ეს არის გუნდი, რომელიც სულ ორიოდე წლის წინ ნულიდან შეიქმნა, ყველაფერს თავისით მიაღწია, ბრძოლისა და შრომის გარეშე არაფერი ჰქონია და ამ დროში საკუთარი ისტორია დაწერა. ეს ჩვენი, საქართველოს, გუნდია.

რამაზ სვანაძის გუნდი

რამაზ სვანაძეს ერთხელ შევხვდი. ძალიან ზუსტად ახსნა, თუ როგორ გადააწყო გუნდი ვარსკვლავურ პორტუგალიასთან მძიმე მარცხის შემდეგ ისე, რომ უკვე ოფიციალურ შეხვედრაზე, ევროპის ჩემპიონატზე, იგივე პორტუგალია დამაჯერებლად დაამარცხა

ანალიზი, მოწინააღმდეგის შესწავლა, კრიტიკული დასკვნების გაკეთა და ამ ყველაფრის მიხედვით თამაშის გადაწყობა, მისი ძლიერი მხარეა. ეს არაერთხელ აღუნიშნავთ პირად საუბრებში თავად ნაკრების მოთამაშეებს. ისე შეისწავლის მეტოქეს, რომ მოედანზე როცა გადიხარ, წინასწარ ყველაფერი იციო

ამის გარეშე იმ ჯგუფის გადალახვა, რომელშიც შვედეთი და ნიდერლანდები თამაშობდნენ და ხორვატიასთან პლეიოფის მოგება, უბრალოდ ვერ გამოვიდოდა

წინაფორმაციის ნაკრებს თავისებური ვარსკვლავურობა ჰქონდა. ბოლოსდაბოლოს იმ ევროპის ჩემპიონატზე ზურიკო დავითაშვილი და გიორგი მამარდაშვილი თამაშობდნენ. იმ გუნდთან რამაზ სვანაძე ბევრი წელი სხვადასხვა ასაკობრივ კატეგორიაში მუშაობდა და ძალიან კარგად იცნობდა

თუმცა სულ ორიოდე თვეში, როდესაც ახალი შესარჩევი ციკლი დაიწყო, მოედანზე უკვე სრულიად ახალი გუნდი ვიხილეთ. რამაზ სვანაძეს ყველაფრის დაწყება 0-დან მოუწია და სრულიად ახალი გუნდი შექმნა. ამისთვის მას ძალიან მოკლე დრო, თუმცა ბევრი შრომა დასჭირდა

შემთხვევითი არ არის, რომ ეროვნული ლიგის თამაშებზე როცა მიხვალ, აუცილებლად და მუდამ ნახავ რამაზ სვანაძეს, რომელიც მისთვის საინტერესო მოთამაშეებს აკვირდება

ამ გუნდის ყველა ნაწილი, მისი თითოეული მოთამაშე მას თავად ჰყავს ნაპოვნი. ეროვნული ლიგის თითქმის ყველა გუნდიდან მან მოახერხა და მისთვის საჭირო ფეხბურთელი იპოვა

წინა თაობის წასვლის შემდეგ ამ გუნდის მშენებლობა 2023 წლის აგვისტოდან დაიწყო, როდესაც მოლდოვასთან პირველ შეხვედრაზე სრულიად ახალი შემადგენლობა გავიდა და იმის შემდეგ მატჩიდან მატჩამდე ეს გუნდი გაიზარდა, გაძლიერდა და ახლა უკვე ევროპის ჩემპიონატზეა

არის კიდევ ერთი ფაქტორიც – პრესასთან ურთიერთობიდან დაწყებული მოთამაშეების მართვით დასრულებული სვანაძე ახერხებს, რომ ძალიან კარგად მართოს გუნდი, მის გარშემო არსებული გარემო და შექმნას სწორი განწყობა და მოლოდინები

სტილი, იდენტობა და განვლილი გზა

ის, რომ მწვრთნელს ამ გუნდის შესაქმნელად ბევრი მუშაობა მოუწია,  სათამაშო სტილს და ხასიათსაც ეტყობა. საქართველოს ამ ფორმაციის გუნდი ძალიან ტაქტიკური, მოქნილი, ორგანიზებული და დისციპლინირებულია

ამ მხრივ, ის სტილის თვალსაზრისით ჰგავს კიდეც სანიოლის, ანუ დიდ ეროვნულ გუნდს. შემთხვევითი არ არის, რომ ხშირად ისინი ერთი სისტემით თამაშობენ და მწვრთნელებს შორის მჭიდრო კოორდინაციაა

ამ გუნდის ერთ-ერთი მთავარი ვარსკვლავი გიორგი კვერნაძეც თითქოს დაახლოებით იდენტურ ფუნქციას ასრულებს, როგორც ხვიჩა კვარაცხელია. თაობებს შორის კონტაქტის არსიც ეგ არის, რომ ფეხბურთელი ასაკობრივი ნაკრებიდან დიდ გუნდში იოლად გადადიოდეს

საქართველომ შესარჩევ ციკლში, 10 შეხვედრაში, მხოლოდ 14 გოლი გაიტანა, თუმცა კიდევ უფრო ცოტა – 10 გოლი გაუშვა. ეს არის ძალიან მოწესრიგებული გუნდი თამაშის ორგანიზების მაღალი ხარისხით. ნებისმიერ მეტოქეს ძალიან პრაგმატულად და შედეგზე ორიენტირებულად უდგება, ეხერხება დაცვაში თამაში, მეტოქის შეზღუდვა და ზუსტად იცის, შედეგს როგორ მიაღწიოს. ჩვენმა კონკურენტმა შვედეთმა ამ 10 მატჩის განმავლობაში 25 გოლი გაიტანა, თუმცა შემდეგ ეტაპზე მაინც საქართველო გავიდა

სვანაძის გუნდების ეს სახასიათო თვისება წინა ევროპის ჩემპიონატზეც გამოჩნდა პორტუგალიის, ბელგიისა და ნიდერლანდების წინააღმდეგ, როცა საქართველო მასზე თითქოს უფრო სახელიან მეტოქეებს საკუთარი თამაშის შესაძლებლობას არ აძლევდა. 

ამ გუნდის იდენტობის მნიშვნელოვანი ნაწილი მისი ხასიათი და ბრძოლისუნარიანობაა. მისი ისტორია თავისებური „კონკიას ისტორიაა“ – არაფრიდან ბევრი ბრძოლით და თავდადებით ისტორიულ შედეგამდე მივიდნენ. ამ გუნდის ხასიათი გამოჩნდა მაშინაც, როცა შესარჩევი ჯგუფის ბოლო და აუცილებლად მოსაგებ შეხვედრაზე ჩრდილოეთ მაკედონიასთან საქართველო აგებდა და არც თამაში მისდიოდა. თუმცა მატჩის მიწურულს ხასიათით, მონდომებით, არდანებებითა და ბრძოლით შეხვედრა მაინც სათავისოდ მოატრიალა

კიდევ უფრო რთული და დრამატული იყო პლეიოფში ხორვატიასთან შეხვედრები. დიდი ნაკრების არ იყოს, ამ გუნდმაც ევროპის ჩემპიონატს პლეიოფით, ბრძოლით და პენალტებით მიაღწია

თბილისში მინიმალური გამარჯვების შემდეგ ხორვატიაში სვანაძის გუნდს ჯოჯოხეთურად რთული გასვლა ელოდა. ორჯერ აგებდა, თუმცა არ დანებდა და ორჯერ გაათანაბრა. მატჩის ბოლო წამებზე, 92-ე წუთზე, ისევ გაუშვა ძალიან დასანანი გოლი. ამ დროს გოლის მიღება გუნდის ფსიქიკისთვის იმდენად დიდი დარტყმაა, რომ ხშირად დამატებით დროში იოლად აგებს ხოლმე. სასურველ შედეგამდე წამები იყო დარჩენილი.

თუმცა საქართველო მაინც დაბრუნდა, კიდევ ერთხელ აიყვანა თავი ხელში, ბრძოლა არ შეწყვიტა, კიდევ 30 წუთი გაძლო და პენალტებამდე მივედით

სერია ვერგატანილი პენალტით დაიწყო. ამის შემდეგ ხორვატიამ ზედიზედ ოთხი გაიტანა და მაშინ როცა ყველაფერი დაკარგული ჩანდა, სულ ბოლო პენალტი ხორვატიის კაპიტანს ხოჯას უწევდა. ლუკა ხარატიშვილმა, საქართველოს მეკარემ, თითქოს აუღებელი პენალტი აიღო და საქართველო თამაშში დარჩა

გუნდებს დამატებით პენალტებში კიდევ 3-3 დარტყმის შესრულება მოუწიათ. სიმბოლური იყო, რომ ჯერ გუნდის კაპიტანმა, ხვადაგიანმა, აუღებელ ცხრიანში დაარტყა, ისე, როგორც თავის დროზე ქოჩორამ საბერძნეთთან სერიაში. ამის მერე ისევ ლუკა ხარატიშვილის ჯერი დადგა. მეორე აღებული პენალტი და საქართველომ ევროპის ჩემპიონატის საგზური ეპიკურ ბრძოლაში მოიპოვა. ამ გუნდს ხასიათი აქვს და ეს გუნდი თავისი გზით და ისტორიით მოდის

ჯგუფი და მოსალოდნელი მეტოქეები

მოპოვებული საგზურის შემდეგ საქართველოს ნაკრები უკეთესი გახდა. ბოლო 2 ამხანაგურ შეხვედრაზე უკვე ჩვეულ ორგანიზებულობასა და დისციპლინასთან ერთად სილაღე და შემოქმედებითობაც გამოჩნდა. სვანაძის გუნდმა ფინეთი და სერბეთი ისე დაამარცხა, რომ ჯამში 7 გოლი გაუტანა

ევროპის ჩემპიონატზე კიდევ უფრო რთული მეტოქეები გველის: საფრანგეთი, პორტუგალია და პოლონეთი. ჯგუფს პოლონეთთან მატჩით ვხსნით, რომელიც შედარებით ნაკლებად ვარსკვლავური მეტოქეა. რაც შეეხება პორტუგალიასა და, განსაკუთრებით, საფრანგეთს, ამ 2 ქვეყანას ძალიან წარმატებული საფეხბურთო განვითარების სისტემა და შესაბამისად, უძლიერესი ახალგაზრდული ნაკრებები ჰყავთ

პორტუგალია უფრო ტექნიკური და შემოქმედებითი გუნდია. საფრანგეთი გამორჩეულად მასიური და ათლეტურია. საფრანგეთის ნაკრებები ერთ სისტემაში ემზადებიან და ამ ქვეყანას ყოველ წელს უამრავი ახალი ტალანტი ჰყავს. ჩემპიონატის ფავორიტებთან გვიწევს შეხვედრა

გუნდის ძირითად ბირთვთან ერთად, დიდი ალბათობით, იქნებიან ის მოთამაშეები, რომლებიც ბოლო წლებში ვილი სანიოლს ჰყავდა გამოძახებული, თუმცა ამ ასაკობრივ კატეგორიას შეეფერებიან: საბა გოგლიჩიძე, ირაკლი აზაროვი, გაბრიელ სიგუა და ლუკა ლაცაბიძე

ქართული ფეხბურთის ისტორიული მოგზაურობა გრძელდება. ამ ზაფხულს მოგზაურობის ახალი თავი უნდა დავწეროთ