საქართველოში შემოდგომას განსაკუთებულ ხიბლს რთველი სძენს. ეს არის ტრადიცია, რომელიც ყველა თაობას აერთიანებს და ახალისებს.
SOLO hobby-ის ფარგლებში, Visa-სთან ერთად, კახეთის სამ გამორჩეულ სასტუმროში მოეწყო რთველი, რომლის ემოციებიც გვჯერა, რომ სტუმრებს მომავალ რთველამდე გაჰყვებათ.
რთველის სუფრა წინანდლის მამულის ვენახში გაიმართა. რომლის ორგანიზატორიც ანი პირველი, ხოლო დიზაინერი ჯაბა დიასამიძე იყო. სუფრის ლოკაციად ვენახი, ხოლო დეკორაციად თიხის ჭურჭელი შეირჩა, ეს არჩევანი შემთხვევითი არ ყოფილა, რადგან ჩვენი წინაპრები სწორედ ასე აგემოვნებდნენ თავიანთ დაწურულ ღვინოს, რთველის შემდეგ.
„ჩემი მიზანი მოგონებების გალამაზებაა, ზუსტად ისე, როგორც ჩვენი წინაპრები იქცეოდნენ რთველის შემდეგ. პირადად ჩემთვის ერთ შეჩერებული დროა, რომელსაც ადამიანები ერთ დიდ ემოციად აქცევენ“- გვითხრა ღონისძიების ორგანიზატორმა, ანი პირველმა.
სამდღიანი ტურის ფოტოგრაფი გიორგი ნაკაშიძე იყო, რომელმაც არაერთი დასამახსოვრებელი კადრი გადაიღო რთველიდან.
წინანდლის ისტორიულ ვენახებში სტუმრებმა საკუთარი ხელით დაკრიფეს ყურძენი. სიტყვა ისტორიული აქ შემთხვევითი სულაც არაა – სწორედ აქ, წინანდლის მამულში დაიბადა კლასიკური ქართული მეღვინეობა. 1841 წლით თარიღდება ბოთლში პირველად ჩამოსხმული ჭავჭავაძეების საფერავი, რომელიც წინანდლის ენოთეკაში საპატიო ადგილს იკავებს.
ტურის ერთ-ერთი წევრისთვის, ქეთი ლომაიასთვის აღმოჩენა იყო ღვინის დაგემოვნების ტექნიკა, გემოს თავისებურებები და ღვინის ხარისხის მახასიათებლები, რომლებიც მან სომელიესგან შეიტყო. ამასთან ერთად, ქეთის ჰობი მოგზაურობაა და მაშინ, როცა პანდემიამ საზღვრები ჩაკეტა, ის ცდილობს, საქართველოს სხვადასხვა კუთხე უკეთ გაიცნოს და თავისი ჰობი ასე შეინარჩუნოს.
ლოპოტა სპა რეზორტი კახური სამზარეულოს მასტერკლასით გაგვიმასპინძლდა, სადაც სტუმრებმა თავიანთი ხელით ამოავლეს ჩურჩხელა და კახური პურიც ჩააცხვეს თონეში, თანაც საკმაოდ პროფესიონალურად.
“თურმე კახური შოთის ცხობა და ჩურჩხელების ამოვლება მეხერხება” – გვითხრა სტუმარმა, მერი გაბაშვილმა, მასტერკლასის შემდეგ. მერიმ, როგორც თვითონ ამბობს, ასევე აღმოაჩინა ბევრი ახალი ფერი – ირგვლივ და საკუთარ თავშიც: “ლოპოტასნაირ გარემოში დრო თითქოს ჩერდება და ფიქრისკენ გიბიძგებს, მეტის შემჩნევის შესაძლებლობა გეძლევა შენში და შენს მიღმა, ძალიან მიყვარს ასეთი პაუზები ყოველდღიურ რუტინაში. ფოტო მომენტებივით მაქვს მეხსიერებაში შენახული ნისლიანი და წვიმის სუნით გაჟღენთილი დილა, მწვანე და ყვითელი ფერებით შეზავებული ლოპოტას ტბის, ცხელ – ცხელი თათარა და შოთი, კახური ზეთი და მარნის ღვინო, ახალი ადამიანები და მათი ისტორიები”, – გვიზიარებს მერი თავის ემოციებს, რომლებსაც უკეთ იგრძნობთ, თუ მარიამ სიჭინავას ფოტოებს ნახავთ. შემოდგომის ფერები მის კადრებში განსაკუთრებით ცოცხალი და მეტყველია.
Cookie ფაილებზე წვდომა
