ხანდახან გვავიწყდება, რომ ჩვენ გარშემო არიან ადამიანები, რომლებიც ყოველდღიურად არა მხოლოდ თავიანთი მიზნებისკენ მიმავალ გზაზე არ ჩერდებიან, არამედ სხვებისთვისაც ქმნიან თუნდაც პატარ-პატარა შესაძლებლობებს საერთო უკეთესი მომავლის შექმნის პროცესში.
ერთ-ერთი ასეთია გიორგი ლიპარიშვილი, რომელიც საკუთარ თავს მოსწავლებელს ეძახის. გიორგი ხელოვნების მასწავლებელია მე-6 საავტორო, ათასწლეულისა და საერთაშორისო ქართულ სკოლებში; კრეატივის სკოლაში ასწავლის იდეების პრეზენტაციას, მამების სკოლაში – როგორ გახდნენ მამები უკეთესები, ასევე ონლაინ ასწავლის ქართულს ქართველ ემიგრანტებს ამერიკასა და აზიაში. აქვს დამატებით YouTube-არხი და საავტორო გადაცემა „ლიპარასკეობა“ ბავშვებისთვის.
მოკლედ რომ ვთქვათ, მრავალფეროვანია მისი სამსახურებრივი რუტინა, თუმცა რისი ორი სიტყვით გადმოცემაც ძნელია, ესაა მისი უნიკალური მიდგომა საქმისადმი, რომელიც მთლიანობაში გამორჩეულ გამოცდილებას ქმნის და სწორედ ამ გამოცდილების გასაზიარებლად ის ქართველი მაყურებლის საყვარელ გადაცემაში გორგილაძის აუტანელ სიმსუბუქეში იყო სტუმრად.
“მამარდაშვილი ამბობდა, რომ ადამიანი თუ აზროვნებამდე მივიდა, ეგ არის უკვე გადარჩენაო. განათლების გზაზე არგაჩერებაც ამიტომაა მნიშვნელოვანი, რომ განვითარდე და არ გახდე მოსაწყენი ნებისმიერ სფეროში, სადაც კი მომავალში მოხვდები. არგაჩერება ამ გზაზე გაძლევს ძალას, სწორად იარო აზროვნებისკენ.
მე გვიან დავიწყე ფეხბურთის თამაში, გვიან დავიწყე ინგლისურის სწავლა. გვიან ვგულისხმობ, რომ ასაკით გვიან, თორემ არასდროსაა სწავლა გვიან და ყოველთვის შეიძლება მიიღო განათლება, ნელა აკეთო რაღაც საქმე, მაგრამ მაინც აკეთო და არ გაჩერდე. სულ დამაქვს წიგნი, ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ნებისმიერ დროს შემეძლება წაკითხვა, მაგრამ იქნებ გამოჩნდეს დრო, თვალს ჩავკრავ, მეგობარივითაა, მინდა, ჩემთან იყოს ახლოს“, – ამბობს გიორგი.
ამ ახალგაზრდა მასწავლებლის გამოცდილება საინტერესო და მისაბაძია არა მხოლოდ იმიტომ, რომ მან შექმნა თანამედროვე დროის გამორჩეული მასწავლებლის სახე და იმიჯი, არამედ იმიტომაც, რომ მან დიდხანს და გაუჩერებლად ეძება მისთვის საინტერესო საქმე და არ გაჩერდა მანამ, სანამ არ მოვიდა ამ კონკრეტულამდე:
“თუ გაჩერდები, ერთხელ ფეხს თუ აურევ, შეიძლება გადაგეხლართოს ფეხი, წაბორძიკდე და წაიქცე. იმაზე მეტი სამსახური მაქვს გამოცდილი და გამოცვლილი, რამდენი წლისაც ვარ. ბავშვობაში მუშაობის სიმორცხვე მქონდა, მრცხვენოდა, რომ ვმუშაობდი, მაგრამ თან ვიყავი ბედნიერი, რომ შრომით საკუთარ სწავლას ვაფინანსებდი. ჩემს ძმას რომ პირველად რაღაც ვუყიდე, ვიტირე სიხარულით, ბავშვი ვიყავი და ეს რომ თავად მე შევძელი, ეს იყო ბედნიერების ნაწილი და ეს ძალა წამომყვა მერეც”.
საქართველოს ბანკი, რომელიც გორგილაძის აუტანელი სიმსუბუქის მთავარი პარტნიორია, აქტიურად ახორციელებს უამრავ საგანმანათლებლო პროგრამას, რათა მაქსიმალურად შეუწყოს ხელი ქართველი მოსწავლეებისა თუ სტუდენტების არგაჩერებას განათლების გზაზე. ამას მოწმობს საქართველოს მასშტაბით გახსნილი უამრავი იდეათეკა, რომლის მულტიფუნქციურობაც ბევრ მოსწავლეს აპოვნინებს საკუთარ თავსა და შესაძლებლობებს; აღსანიშნავია ის სასტიპენდიო პროგრამებიც, რომლებმაც ბევრ ქართველ სტუდენტს შესაძლებლობა მისცა სასურველი მიმართულებით მიეღო განათლება, ქართულ, ევროპულ თუ ამერიკულ უნივერსიტეტებში. საქართველოს ბანკი დამატებით სამოტივაციო ველს ქმნის ქართველი ახალგაზრდებისთვის, რომ განათლების უსასრულო შესაძლებლობები ყველასთვის ხელმისაწვდომი იყოს.
ბოლოს ისევ გიორგი ლიპარიშვილს და მის რჩევას დავუბრუნდეთ:
როცა მოსწავლეები შეცდომას უშვებენ, ხშირად ამბობენ ხოლმე “არ გამოდის, მას!” – მე ვპასუხობ, რომ ეს თუ არის ჩიხი და თუ შესავალია, აუცილებლად ექნება უკან გამოსავალი.