მეთერთმეტედ, გიო ბაქანიძისთვის

ავტორი: ჯაბა შავიშვილი

მახსოვს, 2000-იანი წლების მიწურულს, ჯერ კიდევ მაშინ, როცა საცეკვაო ელექტრონული მუსიკა შედარებით ვიწრო წრეს აინტერესებდა და ღონისძიებების შესახებ ინფორმაციის გავრცელების ყველაზე ეფექტური მეთოდი ფლაერების დარიგება იყო, უნივერსიტეტში თითქმის მუდმივად მხვდებოდა იმ დროისთვის დამახასიათებელი მარტივი დიზაინით შექმნილი პოსტერები, სადაც ღონისძიების ჰედლაინერად ნარჩევი ფონტით ეწერა – GIO BAKANIDZE.

სწორედ ასე გავიგე პირველად მის შესახებ, მუსიკა მეც მიყვარდა და უფრო მეტი ინფორმაციის ძიება დავიწყე. 2010 წლის დასაწყისში უკვე Vodkast-ის მიქს სერიაც გამოჩნდა – პირველი ქართულ სივრცეში, სადაც გიო მეგობრებს მათი  მუსიკალური სელექციების ჩასაწერად იწვევდა. Nika J, vaxo_colors, ericsson, abo_3D და nodrex – ეს იმ 5 ჩანაწერის სიაა, რომლებიც იანვრიდან მარტამდე აიტვირთა, რაც დღემდე Vodkast.oldies სახელით იძებნება ინტერნეტში.

კარგად მახსოვს ის დღეც, უფრო კი 2010 წლის 17 მაისის ღამე, როდესაც Forum.Ge-ზე მის ტრაგიკულ დაღუპვაზე თემა შემხვდა, რაც მალევე სოციალურ ქსელში მისმა მუსიკოსმა მეგობრებმაც დაადასტურეს. იშვიათად ასე გული ჩამწყდომოდა ადამიანზე, რომელსაც პირადად არც კი ვიცნობდი.

გიო ბაქანიძემ ბევრი გააკეთა და ბევრიც წინ ჰქონდა, რომლის გაგრძელებაც მისმა მეგობრებმა ითავეს. პირველ რიგში, მალევე გაგრძელდა Vodkast-ის მიქს სერიები, რომლებიც დღეს უკვე ქართველი თუ უცხოელი მუსიკის ენთუზიასტების 266 ეპიზოდს აერთიანებს.

თუმცა, მისი სახელი, კიდევ სხვა ტიპის უკვდავყოფას საჭიროებდა. სწორედ ასე დაიწყო ისტორია, სახელად 4GB.

ყველამ კარგად იცის, რომ 2000-იანი წლების მეორე ნახევარში თბილისში ყველაზე პოპულარული Minimal Techno/Tech House-ის ჟღერადობა იყო და ამ მიმართულებით Kompakt-ის ლეიბლის სახელით საუკეთესო მუსიკა იქმნებოდა. სწორედ Kompakt-ის თანადამფუძნებელი, მაიკლ მეიერი, რომელიც ამავე დროს გიო ბაქანიძის ფავორიტი DJ-ც იყო, გახდა ახლად დაფუძნებული ფესტივალის ჰედლაინერი და ერთგვარი სახეც. 2011 წელს ყველაფერმა ვიწრო წრეში და მცირე მასშტაბებით რკინიგზის სახლში ჩაიარა. თუმცა ყველა ხვდებოდა, რომ ეს რაღაც მნიშვნელოვნის დასაწყისი იყო, იმ ადამიანისთვის, ვისაც ყოველთვის გამაერთიანებლის როლი ჰქონდა. ფესტივალის შემდეგმა წელმაც, ძირითადად გიოს მეგობარი DJ-ების წრეში, შედარებით მოკრძალებულად ჩაიარა.

4GB-ის პირველი ტრანსფორმაცია 2013 წელს დაიწყო, როცა ფესტივალის ლოკაციად მთაწმინდაზე არსებული კლუბი Underwheel გამოცხადდა. ამ დროისთვის, თბილისის საკლუბო სცენა უკვე ცვლილებების პროცესში იყო: ახალი თაობის პროდიუსერ/DJ-ებთან ერთად გაიზარდა მსმენელთა და ღონისძიებებზე დამსწრეთა რაოდენობაც. ამას, რა თქმა უნდა, 4GB-სთანაც სინერგიის ეფექტი მოჰყვა – მონაწილეთა რაოდენობა 6-დან 18-მდე გაიზარდა და თბილისშიც ფესტივალის დღეებისადმი განსაკუთრებული მოლოდინი გაჩნდა.

წლებთან ერთად იზრდებოდა როგორც ფესტივალის სტუმრების, ასევე Line-Up-ის სიგრძეც, რამაც თავის მხრივ მუსიკალურ მრავალფეროვნებაზეც იმოქმედა. 2014 წელს საკუთარი ჰიპ-ჰოპ სელექციებით ფესტივალზე გამოჩნდნენ Luna9 და Exit! – უცხოელი შემსრულებლები კი იმ პერიოდის შესაბამისად აქტუალურობის მიხედვით ირჩეოდნენ. დღესაც რომ გადავხედოთ 4GB-ის ყოველწლიურ ანონსს და სიას, ყველა სცენის უმნიშვნელოვანეს სახელებს აღმოაჩენთ: Jeff Mills, Moritz von Oswald, Akufen, AOKI takamasa, Tim Sweeney, KiNK, Tama Sumo და სხვა. ფესტივალის დაარსებიდან რამდენიმე წლის შემდეგ, უკვე იგრძნობოდა, რომ მაისის ამ დღეების მოლოდინით არამხოლოდ 20-იან წლებში მყოფი ახალგაზრდობა, არამედ სულ სხვა თაობაც ივსებოდა.

2017 წლიდან ფესტივალის კიდევ ერთი ტრანსფორმაციის დრო დადგა: გაზრდილმა ინტერესმა ახალი სივრცის საჭიროება გააჩინა, რომელიც შემდგომი წლების განმავლობაში მისი ხელწერა, სტუმრებისთვის კი მომაჯადოებელი ადგილი გახდებოდა – საგურამოში არსებული ყოფილი კოსმოსურ ობიექტთა ცენტრის ნაგებობა და ტერიტორია სწორედ ასეთი აღმოჩნდა.

ამ სივრცემ ფესტივალი სულ სხვა ნიშნულზე აიყვანა. შეიძლება ითქვას, რომ მისი დახმარებით 4GB-მ ნამდვილი საფესტივალო ფორმატი შეიძინა. ამ დროიდან გაფორმებას, დიზაინს და საერთო გამოცდილების შექმნას Line-Up-ის შედგენაზე არანაკლები დრო ეთმობოდა. ამავე წლიდან 4GB-მ კიდევ უფრო ფართო მუსიკალური მრავალფეროვნება შემოიტანა – ცალკე სცენა დაეთმო ქართველ ჰიპ-ჰოპ შემსრულებლებს. სცენების სიმრავლემაც ყველა გემოვნების ადამიანის ინტერესი დააკმაყოფილა.

ფესტივალი უკვე მასიურ გასართობ ღონისძიებად იქცა და ადამიანები ამ 3 დღის გასატარებლად სპეციალურად ემზადებოდნენ: ზოგი კარვებით, ზოგიც სპეციალური ეკიპირებით თბილისის ყოველდღიურობიდან გაქცევას ცდილობდა იმ ადგილზე, სადაც მუსიკა ულიმიტო რაოდენობით იღვრებოდა. ეს უკვე აღარ იყო მხოლოდ ელექტრონული მუსიკით დაინტერესებული ადამიანების შეკრების ადგილი, არამედ ფესტივალი, რომელიც ადამიანებს ამ მუსიკას თავიდან გააცნობდა.

2019 წელი 4GB-ის ისტორიაში ერთ-ერთი ყველაზე მასშტაბური იყო – თითქმის არ დარჩენილა აქტუალური ქართველი DJ/Producer, რომელიც ამ წელს ფესტივალზე არ უკრავდა. განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი იყო Live Act-ების გამოჩენა და ამ მხრივ ფესტივალის მუსიკალური ნაწილის შევსება – თანაც ეს ყველაფერი უკვე ორი შაბათ-კვირის განმავლობაში ხდებოდა.

ამის შემდეგ იყო კოვიდი, რომელმაც ყველას, მათ შორის ფესტივალის ყოველწლიურ ზეიმს, ხელი შეუშალა და ომი უკრაინაში, რის გამოც 4GB მსმენელს იმავე შეხვედრის ადგილზე და ახალი შემართებით სამწლიანი პაუზის შემდეგ დაბრუნდა.

2024 წლის ფესტივალის გამოშვება 23, 24 და 25 მაისს უკვე დაანონსდა – ჯერ შემსრულებლების შესახებ ინფორმაცია არ არის, თუმცა როგორც ყოველთვის, ინტერესი უკვე საკმარისზე მეტია. წლების გამოცდილებამ აჩვენა, რომ 4GB უკვე ნებისმიერ პოტენციურ Line-Up-ზე დიდი მოვლენაა, რომელიც ხალხს დიდი სიყვარულით აერთიანებს და რისი საფუძველიც დასაწყისშივე თავად გიო ბაქანიძემ შექმნა.