დემეტრე ლოსაბერიძე თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის სტუდენტი და სატელევიზიო გადაცემა „წიგნების თაროს“ მე-11 სტუდენტური სეზონის მონაწილეა.
წიგნი, რომლის კითხვისას პირველად გავიფიქრე, რომ თურმე კითხვა სასიამოვნო ყოფილა
„პატარა ზღვის მგელი“ – მაინ რიდი.
წიგნი, რომელთან ერთადაც პირველად დამათენდა
„მეტრო 2034“ – დიმიტრი გლუხოვსკი.
წიგნი, რომლის კითხვის დროსაც ბოლოს ვიტირე
სახარება.
წიგნი, რომლის ავტორიც ვიქნებოდი
„დონ კიხოტე“ – მიგელ სერვანტესი.
სათაური, რომელსაც ჩემს წიგნს დავარქმევდი, უკვე სხვას რომ არ დაესწრო
„ადამიანთა სევდა“
პერსონაჟი, რომელსაც სიამოვნებით ვემეგობრებოდი
თავადი ლევ მიშკინი.
წიგნი, რომლის წაკითხვასაც ყველაზე ხშირად ვურჩევ სხვებს
„დონ კიხოტე“.
წიგნი, რომელიც დაუმსახურებლად პოპულარული მგონია
„ჰარი პოტერი“.
წიგნი, რომელიც დაუმსახურებლად არაპოპულარული მგონია
„მოგზაურობა ღამის დასალიერში“ – ლუი ფერდინან სელინი
წიგნი, რომლის წაკითხვასაც დიდი ხანია ვაპირებ და საშველი ვერ დავაყენე
„ეშმაკნი“ – ფიოდორ დოსტოევსკი
წიგნი, რომელსაც ვიცი, რომ ბევრჯერ მივუბრუნდები
„მობი დიკი“ / „ძმები კარამაზოვები“.
სიმღერა, რომელიც კონკრეტულ წიგნს მახსენებს
ყანჩელის „დონ კიხოტე“.
საყვარელი საბავშვო წიგნი, რომელსაც უფროსებიც უნდა კითხულობდნენ
„ჩვენც სალტკროკელები ვართ“ – ასტრიდ ლინდგრენი.
წიგნი, რომელიც ბევრს უყვარს, მაგრამ მე არ აღვფრთოვანდი
„ოსტატი და მარგარიტა“ – მიხეილ ბულგაკოვი.
წიგნი, რომლის კითხვაც შუა გზაში მივატოვე
„მთვარის მოტაცება“.